(১)
চেৰেককৈ শব্দ এটা কৰি প্ৰকাণ্ড গাড়ীখন বজাৰখনৰ সোঁমাজতে আহি ৰ’লহি । শব্দটোৰ বাবেই হওক বা অভিজাত গাড়ীখনৰ বাবেই হওক সকলোৰে এবাৰ নিজৰ কামৰ পৰা মুৰ ডাঙি সেইফালে চালে । কাঢ়াকৈ ইষ্ট্ৰি কৰা শ্লিম ফিট চাৰ্ট আৰু নীলা জিনচ পিন্ধা সুদৰ্শন ডেকা এজন নামি আহিল । তাই আকৌ এবাৰ ঘূৰি চালে । খেলুৱৈসুলভ চেহেৰাৰ যুৱকজনক তাইৰ চিনেমাৰ হিৰো যেনেই লাগিল । তাই ফাললৈ আহি থকা যুৱকজনলৈ চাই তাইৰ বুকুৰে এসোঁতা তপত তেজ বৈ গ’ল ।
: অই বুঢ়া ! আলু এক কেজি জুখি দেচোন ।
: দুই মিনিট ৰ’ব । বাইদেউৰ পাচলিখিনি দি লওঁ ।
: কি ক’লি ? কিয় ৰ’ব লাগে মই ? মই কোন চিনি পোৱা নাই ? তহঁতৰ দৰে চুপতি মাৰি থাকিবলৈ টাইম নাই মোৰ ।
: দাদা, বেয়া নাপাব । মোৰ পাচলি খিনি জুখি হ’লেই আপোনাৰ খিনি দিবই তেওঁ । অলপ সময়ো অপেক্ষা কৰিব নোৱাৰে নে আপুনি?
: এই বোৰক ভালকৈ চিনি পাও মই । কাম নোহোৱা কেলেহুৱাৰ জাত …….
কোনোখন অভিধনে ঢুকি নোপোৱা অশ্ৰাব্য শব্দৰে গালি পাৰি টকা ২০ টা পিতৃ বয়সৰ বেপাৰীজনৰ গালৈ দলিয়াই থৈ গ’লগৈ । বেপাৰীজনৰ চকুজুৰি চলচলীয়া হৈ উঠিল । ধোঁৱা উৰাই গুচি যোৱা গাড়ীখনৰ ফালে চাই তাইৰ মনটো কোঁচ খাই আহিল ।
(২)
: মাজোন অ’ মাজোন । শুই উঠিলি নে? আজি দেখুন মাতেই শুনা নাই তোৰ ।
: অ’ খুৰী ! কাহনিবাতেই উঠিলো । ভাত ৰান্ধিবলৈ লৈছিলো ।
পাচলি খিনি খৰাহীটোতে থৈ হাতখন মোহাৰি তাই ওলাই আহিল ।
: আজিতো তোৰ অফিচ নাই । ওলাবি চোন এপাক বজাৰৰ পিনে যাম ।
: হ’ব খুৰী । আজি আবেলিলৈ যাম দিয়ক । মোৰো বস্তু কেইটা মান কিনিবলৈ আছে ।
: হ’ব দে ।ভাতকেইটা খাই ল’ তই । ময়ো খুৰাৰক ভাত বাঢ়ি দিওগৈ । নহ’লে ঔষধ খোৱাত খেলিমেলি খন লগাব ।
মালিকনী খুৰীৰ কথা পেলাব নোৱাৰে তাই । আজিৰ যুগত এই বস্তুবাদী সময়ত গুৱাহাটীহেন চহৰত এনে এহাল ভাৰাঘৰৰ মালিক-মালিকনী পোৱটো সঁচাই সৌভাগ্যৰ কথা । কম সহায় কৰিছে নে? উচ্চশিক্ষাৰ বাবে দুৰৈত থকা পুতেক আৰু অসুখীয়া মানুহজনক লৈ গোটেইখন জপটিয়াই ফুৰা মানুহজনীলৈ তাইৰ মৰমো লাগে ।
**********************************************
: হ’ল নে তোৰ ? ইমানকৈ কি সানিচ’ নো ? হেৰ’ আমি বিয়া খাবলৈ নাযাওঁ নহয় ।
: এহ খুৰীয়ে গমেই নাপাই মানে । দোকানী বোৰে আজিকালি যিমান ধুনীয়া ছোৱালী দেখে সিমান ধুনীয়া বস্তু উলিয়াই দিয়ে । অ’ আই! মোনাত ইমানকৈ কি লৈছে হয় ? আপুনি বজাৰ কৰিবলৈ যায় নে বিক্ৰী কৰিবলৈ ?
: এহ ৰ’হচোন এইজনী । দেখিবি নহয় ।
কথা চোবাই চোবাই দুয়ো বজাৰ পালেগৈ । সদায়ে পাচলি লোৱা বেপাৰীজনে দুৰৈৰ পৰাই মিচিকিয়াই মাতিলে ।
: ককাইদেউ ভাল ? বিহুটো কুশলে গ’ল নে ? মাজনীহঁত আহিছিল নে । পোনা চাগে বৰটো হ’ল । বিহু বুলি কিবা এটা আনিছিলো আপোনালৈ । নলওঁ বুলি নক’ব । সদায়ে আপুনিয়ে দিয়ে আজি আমি আপোনাক কিবা এটা দিলো ।
এইবুলি তেওঁ মোনাৰ পৰা গামোচা এখন উলিয়াই বেপাৰীজনৰ কান্ধত পিন্ধাই দিলে । বেপাৰীজনৰ চকুজুৰি চলচলীয়া হৈ উঠিল । শ্ৰদ্ধাত মুৰটো আপোনা-আপুনি দো খাই আহিল তাইৰ ।
(সঁচা অভিজ্ঞতাৰ আধাৰত)
চেৰেককৈ শব্দ এটা কৰি প্ৰকাণ্ড গাড়ীখন বজাৰখনৰ সোঁমাজতে আহি ৰ’লহি । শব্দটোৰ বাবেই হওক বা অভিজাত গাড়ীখনৰ বাবেই হওক সকলোৰে এবাৰ নিজৰ কামৰ পৰা মুৰ ডাঙি সেইফালে চালে । কাঢ়াকৈ ইষ্ট্ৰি কৰা শ্লিম ফিট চাৰ্ট আৰু নীলা জিনচ পিন্ধা সুদৰ্শন ডেকা এজন নামি আহিল । তাই আকৌ এবাৰ ঘূৰি চালে । খেলুৱৈসুলভ চেহেৰাৰ যুৱকজনক তাইৰ চিনেমাৰ হিৰো যেনেই লাগিল । তাই ফাললৈ আহি থকা যুৱকজনলৈ চাই তাইৰ বুকুৰে এসোঁতা তপত তেজ বৈ গ’ল ।
: অই বুঢ়া ! আলু এক কেজি জুখি দেচোন ।
: দুই মিনিট ৰ’ব । বাইদেউৰ পাচলিখিনি দি লওঁ ।
: কি ক’লি ? কিয় ৰ’ব লাগে মই ? মই কোন চিনি পোৱা নাই ? তহঁতৰ দৰে চুপতি মাৰি থাকিবলৈ টাইম নাই মোৰ ।
: দাদা, বেয়া নাপাব । মোৰ পাচলি খিনি জুখি হ’লেই আপোনাৰ খিনি দিবই তেওঁ । অলপ সময়ো অপেক্ষা কৰিব নোৱাৰে নে আপুনি?
: এই বোৰক ভালকৈ চিনি পাও মই । কাম নোহোৱা কেলেহুৱাৰ জাত …….
কোনোখন অভিধনে ঢুকি নোপোৱা অশ্ৰাব্য শব্দৰে গালি পাৰি টকা ২০ টা পিতৃ বয়সৰ বেপাৰীজনৰ গালৈ দলিয়াই থৈ গ’লগৈ । বেপাৰীজনৰ চকুজুৰি চলচলীয়া হৈ উঠিল । ধোঁৱা উৰাই গুচি যোৱা গাড়ীখনৰ ফালে চাই তাইৰ মনটো কোঁচ খাই আহিল ।
(২)
: মাজোন অ’ মাজোন । শুই উঠিলি নে? আজি দেখুন মাতেই শুনা নাই তোৰ ।
: অ’ খুৰী ! কাহনিবাতেই উঠিলো । ভাত ৰান্ধিবলৈ লৈছিলো ।
পাচলি খিনি খৰাহীটোতে থৈ হাতখন মোহাৰি তাই ওলাই আহিল ।
: আজিতো তোৰ অফিচ নাই । ওলাবি চোন এপাক বজাৰৰ পিনে যাম ।
: হ’ব খুৰী । আজি আবেলিলৈ যাম দিয়ক । মোৰো বস্তু কেইটা মান কিনিবলৈ আছে ।
: হ’ব দে ।ভাতকেইটা খাই ল’ তই । ময়ো খুৰাৰক ভাত বাঢ়ি দিওগৈ । নহ’লে ঔষধ খোৱাত খেলিমেলি খন লগাব ।
মালিকনী খুৰীৰ কথা পেলাব নোৱাৰে তাই । আজিৰ যুগত এই বস্তুবাদী সময়ত গুৱাহাটীহেন চহৰত এনে এহাল ভাৰাঘৰৰ মালিক-মালিকনী পোৱটো সঁচাই সৌভাগ্যৰ কথা । কম সহায় কৰিছে নে? উচ্চশিক্ষাৰ বাবে দুৰৈত থকা পুতেক আৰু অসুখীয়া মানুহজনক লৈ গোটেইখন জপটিয়াই ফুৰা মানুহজনীলৈ তাইৰ মৰমো লাগে ।
**********************************************
: হ’ল নে তোৰ ? ইমানকৈ কি সানিচ’ নো ? হেৰ’ আমি বিয়া খাবলৈ নাযাওঁ নহয় ।
: এহ খুৰীয়ে গমেই নাপাই মানে । দোকানী বোৰে আজিকালি যিমান ধুনীয়া ছোৱালী দেখে সিমান ধুনীয়া বস্তু উলিয়াই দিয়ে । অ’ আই! মোনাত ইমানকৈ কি লৈছে হয় ? আপুনি বজাৰ কৰিবলৈ যায় নে বিক্ৰী কৰিবলৈ ?
: এহ ৰ’হচোন এইজনী । দেখিবি নহয় ।
কথা চোবাই চোবাই দুয়ো বজাৰ পালেগৈ । সদায়ে পাচলি লোৱা বেপাৰীজনে দুৰৈৰ পৰাই মিচিকিয়াই মাতিলে ।
: ককাইদেউ ভাল ? বিহুটো কুশলে গ’ল নে ? মাজনীহঁত আহিছিল নে । পোনা চাগে বৰটো হ’ল । বিহু বুলি কিবা এটা আনিছিলো আপোনালৈ । নলওঁ বুলি নক’ব । সদায়ে আপুনিয়ে দিয়ে আজি আমি আপোনাক কিবা এটা দিলো ।
এইবুলি তেওঁ মোনাৰ পৰা গামোচা এখন উলিয়াই বেপাৰীজনৰ কান্ধত পিন্ধাই দিলে । বেপাৰীজনৰ চকুজুৰি চলচলীয়া হৈ উঠিল । শ্ৰদ্ধাত মুৰটো আপোনা-আপুনি দো খাই আহিল তাইৰ ।
(সঁচা অভিজ্ঞতাৰ আধাৰত)
