মৰমৰ
হৃদয়
কেনে
আছা ? য’তেই আছা কুশলে আছা নিশ্চয় ? কেতিয়াবা সময়ে ডেউকা কোৱাই তোমাৰ পৰা মোক উৰুৱাই
নিব খোজে বহু দূৰলৈ । স্মৃতিৰ আঁচল খামুচি ৰৈ যাওঁ সেই বিশেষ দিনটোটে তোমাৰ বাবে ।
বৈ যোৱা সময়ৰ মইজনীক কেতিয়াবা বিচৰা নে তুমি ? এবাৰো চাবলৈ মন নাযায় নে তোমাৰ জীউক
? জীউ ডাঙৰ হৈ আহিছে । কৈশোৰিক জিজ্ঞাসাৰে আজিকালি তাই প্ৰশ্নৰ ভাণ্ডাৰ । কিছুমান প্ৰশ্নৰ
উত্তৰ ওলায় আৰু কিছুমান প্ৰশ্ন হৈয়ে ৰৈ যায় । সিদিনা কথাৰ মাজতে সুধিলে মা প্ৰেম মানে
কি ? কেনেকৈ হয় প্ৰেম ? কেনেকৈ গম পাই প্ৰেম হ’লে ? মই উত্তৰ দিবলৈ গৈয়ো ৰৈ গ’লো ।
প্ৰেম… সৰ্বময়কৰ্তাৰ শ্ৰেষ্ঠতম সৃষ্টি প্ৰেমক জানো ব্যাখা কৰিব পাৰি ? জীৱনৰ মধুৰতম
অনুভৱ প্ৰেমক জানো এটা সংজ্ঞাৰে বান্ধিব পাৰি ? প্ৰেম যে প্ৰেৰণাৰ বোঁৱতী নৈ । এটা
হেপাঁহ জীৱনৰ । এক আকুলতা, এটি বিশ্বাস । সৰাপাতৰ গুণগুননি । হাঁহি আৰু অশ্ৰুৰ খলা-বমা
বাট । অন্তহীন প্ৰতীক্ষাৰ নাম প্ৰেম । কাৰোবাৰ পৰা পোৱা অকনমান আবদাৰ, অকনমান মৰম,
অলপমান প্ৰশয়ৰ নাম প্ৰেম । কোনোদিনে নকৰা কাম কৰিবলৈ প্ৰ্কাশ কৰা ইচ্ছাৰ নাম যে প্ৰেম
। এগছ কুটা দুগছ নকৰাৰ বদনামক ওফৰাই পেলাব পৰা শক্তিয়েই প্ৰেম । কেতিয়াও নেদেখা নুশুনা
বিবিধ ব্যঞ্জনেৰে টেবুল উপচায় পেলোৱাৰ আগ্ৰহৰ নাম প্ৰেম । পুৰণি মেছেজবোৰকে বাৰে বাৰে
পঢ়াৰ নাম প্ৰেম । এটা বিশেষ কণ্ঠৰ প্ৰতীক্ষাত ৰাতিটো দীঘল কৰাৰ নাম প্ৰেম । কাৰোবাৰ
ভাৱনাত আঞ্জাত নিমখ দুবাৰ দিয়া বা দিবলৈ পাহৰি যোৱাই যে প্ৰেম । আপোনজনৰ বাবেই কৰাৰ
নৱবধু ৰূপী শৃংগাৰেই প্ৰেম । অধীৰ অপেক্ষাৰ অন্তত প্ৰিয়জনৰ দুচকুত দুচকু থৈ দুগাললৈ
বৈ অহা এসোঁতা তপত তেজৰ নাম প্ৰেম । প্ৰেম যে এটি প্ৰৰ্থানা, কাৰোবাৰ ওপৰত কৰা অভিমান-অধিকাৰ
। প্ৰেম এডাল সাঁকো; তোমাৰ পৰা মোলৈ, মোৰ পৰা তোমালৈ । সোনোৱালী জীৱনৰ ৰূপোৱালী পানচৈ
। অপ্ৰাপ্তিৰ মাজৰ প্ৰাপ্তিৰ এক আভাস । জীৱনৰ অষ্ট:ৰাগ ।
বহু
সময় ৰাতি হ’ল । তুমি চাগে আমনিয়ে পাইছা । আজিলৈ সামৰো । বতাহীৰ বোকোছাত পঠিওৱা মৰমবোৰ
সামৰি ল’বা । কুশলে থাকা ।
ইতি
তোমাৰ
মৌ
